HISTORIA RUCHU

I. 1914 – Korzenie – Krucjata Eucharystyczna.Na międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Lourdes w 1914 r. stwierdzono potrzebę utworzenia dla dzieci organizacji o profilu eucharystycznym. Po orędziu papieża Benedykta XV, wzywającym dzieci całego świata do modlitwy o pokój, Krucjata Eucharystyczna zostaje założona przez O. Bessier’sa TJ w 1916 r. jako organizacja dla dzieci w ramach Apostolstwa Modlitwy, prowadzonego przez Księży Jezuitów. Pierwsze oddziały powstały we Francji, a następnie Krucjata szybko rozszerzyła się w innych krajach. W 1921 r. Benedykt XV dokonał oficjalnego zatwierdzenia Krucjaty. Następny papież Pius XI zaraz po swojej koronacji w 1922 r. udzielił błogosławieństwa „rycerzom eucharystycznym”, których liczba dochodziła już wtedy do 900 tysięcy.

II. 1925 – pierwsze wspólnoty Krucjaty w Polsce.

Na terenie Polski Krucjata została założona przez św. Urszulę Ledóchowską, założycielkę Zgromadzenia Sióstr Urszulanek SJK. Zetknąwszy się z Krucjatą we Francji, zapragnęła objąć jej działaniem dzieci w Polsce. Po porozumieniu się z O. Bessier’sem TJ i otrzymaniu aprobaty na to dzieło, Matka Ledóchowska zakłada pierwsze koło Krucjaty w Pniewach k/Poznania 1 stycznia 1925 r. Dzięki poparciu władz kościelnych Sekretariat Krucjaty w Pniewach wydaje od października tegoż roku pismo „Hostia” i „Orędowniczek Eucharystyczny”, a na terenie Polski powstają coraz liczniej koła Krucjaty. W 1927 r. generalnym dyrektorem Krucjaty na całą Polskę zostaje mianowany O. Józef Bok TJ i Księża Jezuici obejmują wydawnictwo czasopisma „Hostia” . Krucjata stale się rozwija tak, że w 1939 r. osiąga liczbę około 200 tysięcy członków. Druga wojna światowa przerwała w Polsce wspaniały rozwój Krucjaty. Po wojnie w latach 1945-49 w niektórych rejonach Polski powstały jeszcze koła Krucjaty. Ostatni ogólnopolski zjazd diecezjalnych dyrektorów odbył się 1 lipca 1947 r. Wzięło w nim udział 37 kapłanów. Dalsze wydarzenia w Polsce uniemożliwiły prowadzenie Krucjaty jako oficjalnej organizacji dla dzieci.

III. 1960 – przekształcenie Krucjaty w Eucharystyczny Ruch Młodych.

We Francji od 1960 r. Krucjata Eucharystyczna zaczyna działać w nowym stylu, jako nowy ruch. Za radą Jana XXIII przybiera on nazwę: Eucharystyczny Ruch Młodych. Po latach kryzysowych Ruch ten odradza się i od 1970 r. uniezależnia się od Apostolstwa Modlitwy, działając w porozumieniu z odpowiednią Komisją w ramach Episkopatu Francji. Podobnie kształtują się dzieje ERM w Belgii. Natomiast we Włoszech i Hiszpanii Krucjata Eucharystyczna przekształca się w ERM, pozostając nadal jako sekcja mło-dzieżowa w ramach Apostolstwa Modlitwy. Z terenu krajów Europy ERM przenika do krajów Ameryki Łacińskiej: Meksyk, Brazylia, Kolumbia, Wenezuela, Paragwaj. Aktualnie ERM jest ruchem międzynarodowym i obejmuje 3 miliony młodych na całym świecie.

ERM w Polsce (1985 – …)

W ramach przygotowań do II Kongresu Eucharystycznego w Polsce biskupi poznańscy zwrócili się do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego z prośbą o pomoc w przywróceniu Krucjaty Eucharystycznej w Polsce. Z ramienia Zgromadzenia dzieło to podjęła s. Jadwiga Batogowska (ur. 1927, zm. 2008). Krucjata została reaktywowana najpierw w diecezji poznańskiej, gorzowskie, a następnie w innych diecezjach jako Eucharystyczny Ruch Młodych. S. Jadwiga z zespołem sióstr zakonnych i animatorów świeckich opracowała czteroletni program formacyjny dla dzieci od 3 do 6 klasy szkoły podstawowej. W wielu parafiach powstały wspólnoty dzieci i młodzieży, którym towarzyszyły osoby duchowne i świeccy animatorzy. Sekretariat Eucharystycznego Ruchu Młodych mieścił się wówczas w Sieradzu (Monice), w klasztorze Sióstr Urszulanek SJK. Jego rolą było wspieranie działalności Ruchu w całej Polsce przez opracowywanie materiałów formacyjnych, wydawanie pisma dla dzieci „Promień Eucharystii” wraz z dodatkiem dla animatorów, prowadzenie szkoleń dla księży i katechetów, utrzymywanie łączności ze wspólnotami z różnych diecezji oraz organizowanie Ogólnopolskich Dni Wspólnoty. Odbyły się one kilkakrotnie w Częstochowie.  Posługa s.Jadwigi w ERM-ie trwała do 2001 roku.                                                                                                                                                                                W latach 2001-2008 funkcję Moderatorki Krajowej ERM-u z ramienia Zgromadzenia pełniła s. Bożena Kolczyńska. Sekretariat ERM-u został przeniesiony do klasztoru w Milanówku. W tym czasie pojawiły się nowe formy działalności: programy formacyjne oparte o hasło roku, Gimnazjalne Dni Wspólnoty, strona internetowa. Powstało też Stowarzyszenie „Dorośli dla Dzieci” zrzeszające Rodziców, Animatorów i Przyjaciół ERM-u. Od września 2008 roku Moderatorką Krajową ERM-u jest s.Danuta Pusty, a Sekretariat mieści się w Poznaniu. O tym, jak tworzy się najnowsza historia ERM-u można przeczytać na  stronie Ruchu: http://www.erm.pl

Cele Eucharystycznego Ruchu Młodych:

·         Wdrażać dzieci do czynnego udziału we Mszy św. oraz innych form kultu Eucharystii;

·         Ukazać Jezusa Eucharystycznego jako Przyjaciela;

·         Rozbudzić w dziecku pragnienie modlitwy i nauczyć różnych jej form;

·         Rozwijać postawy eucharystyczne: współofiarowania, postawę wobec Słowa Bożego, postawę jedności i miłości oraz wdzięczności;

·         Uczyć dzieci systematycznej pracy nad sobą;

·         Pogłębiać więź dzieci z Kościołem i zaprawiać do apostolstwa.

Zasady w ERM-ie:

Formację w ERM-ie streszczają 4 krótkie zasady:

Żyj Mszą Świętą

Naszym Królem jest Jezus Eucharystyczny! Staramy się więc często spotykać się z naszym najlepszym Przyjacielem, ukrytym w Hostii. Nasze spotkanie z Jezusem nie może się jednak ograniczać jedynie do chwil spędzonych na Eucharystii, lecz mamy nieustannie, każdego dnia żyć Mszą św. Powinniśmy starać się, aby nasze życie prawdziwie było Eucharystią, czyli dziękczynieniem, a nasze czyny powinny świadczyć o Jezusie, którego nosimy w naszych sercach.

Czytaj Ewangelię!

Każdy członek ERM-u powinien karmić się nie tylko Chlebem Eucharystycznym, ale i Słowem, które Pan Bóg kieruje do nas. Św. Urszula Ledóchowska mówiła: „Czytając Ewangelię, poznasz Jezusa, stanie ci się On coraz bliższy.” Dlatego właśnie powinniśmy nie tylko z uwagą uczestniczyć w Liturgii Słowa, która ma miejsce podczas Eucharystii, ale także w naszych wspólnotach i indywidualnie wsłuchiwać się w Ewangelię.

Kochaj bliźnich!

Owocem miłości do Pana Jezusa i życia Eucharystią jest miłość naszych bliźnich. Mamy starać się dostrzec Boga w każdym człowieku, którego spotykamy na swojej drodze. Członek ERM-u stara się wykorzystać każdą okazję do służenia bliźnim z miłością, nawet w codziennych, zwyczajnych sytuacjach oraz być życzliwy, otwarty i radosny.

Bądź trzynastym apostołem!

Dokładnie tak! Każdy z nas jest wezwany, by dołączyć do grona dwunastu Apostołów i stać się świadkiem Pana Jezusa w swoim otoczeniu. Członek ERM-u powinien głosić Dobrą Nowinę nie tylko słowem, ale i czynem oraz wiernie kroczyć za swoim Mistrzem – Chrystusem.

Grupy w ERM-ie:

Uczniowie Jezusa – klasa III i IV

To grupa dzieci rozpoczynających formację w ERM-ie. Znakiem jest żółta chusta.

Apostołowie Dzisiaj – klasa V i VI

To ci, którzy po złożeniu przyrzeczenia, otrzymują odznakę i kontynuują formację w ERM-ie.

Młodzi Świadkowie – gimnazjum

Niektórzy z gimnazjalistów posługują jako animatorzy młodszych grup.

Żółta chusta

Żołta chusta to uniwersalny symbol Eucharystycznego Ruchu Młodych. Dzięki niemu ERM-ici są od razu widoczni!

Krzyż

Odznaka członka Ruchu ma kształt krzyża otoczonego kołem z napisem: Króluj nam Chryste! To pozdrowienie przypomina, że gdziekolwiek jesteśmy, naszym Królem jest Jezus. W środku krzyża znajdują się symbole Eucharystii: kielich i Hostia w promieniach. Ma to przypominać, że rycerz jest zawsze w służbie Jezusa Eucharystycznego, a jego życie wzmacniane częstą Komunią św. ma promieniować cnotami.

Litery umieszczone na Hostii:
IHS – Jezus Zbawca ludzi Krzyż – oznacza, że Jezus przez cierpienie zbawił świat, a także to iż każdy kto należy do ERM-u powinien dla Jezusa przyjmować cierpienie.

Żółty kolor krzyża – jest symbolem światła i majestatu. Najbardziej pożądany kolor żółty uzyskiwano ze słupka kwiatowego pachnącego szafranu. Szafranowe okrycia należały do stroju królów perskich. Barwa żółta jest również kolorem dojrzałego zboża oraz złota. Używana w ozdabianiu paramentów liturgicznych wskazuje na wieczne światło, chwałę, godność i potęgę.

Czerwone koło – w czerwieni widziano kolor krwi, w której jest „życie wszelkiego ciała” (Kpł 17,14), kolor czerwony jest znakiem siły i młodości, barwą ognia – w znaczeniu przenośnym także ognia miłości. W liturgii szczególnie podkreśla się symboliczny związek zachodzący między czerwoną barwą a Duchem Świętym.

Krzyż dla naszej młodzieży

Jest on połączeniem dwóch znaków: swoim kształtem przypomina jednocześnie krzyż i skrócone imię Chrystusa (dwie pierwsze litery słowa „Chrystus” po grecku, „XP”). To stanowi część tajemniczego znaku pierwszych chrześcijan. To jest też znak Chrystusa ukrzyżowanego i umierającego za nas życie. Oznacza też: „dla nas chrześcijan życiem, które przychodzi jest Chrystus Zmartwychwstały”.